نوروز در شاهنامه

به گزارش صد کادو نوروز دومین جشنی است که فردوسی در اثر خود، «شاهنامه» به توصیف آن می پردازد.
به گزارش صد کادو به نقل از ایسنا، گروه واژه گزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در نوشتاری در اینباره توضیح می دهد: «نوروز مهم ترین و بزرگ ترین جشن ایرانی ها است. دومین جشنی که در شاهنامه توصیفش را می خوانیم نوروز است که در دوران جمشید بنیاد گذاشته شد. دوران جمشید دوران شکوفایی و پیشرفت های کلانِ تمدن ایرانی است.
براساس شاهنامه، بعد از گسترش خیر و نیکی و دانش و شادی و ثروت و آرامش و صلح و سلامت و پیشرفت در بین مردمان، شاهِ دوران، جمشید، برای سپاس از ایزد دادار جشنی هم زمان با گردش سال و نو شدن طبیعت برگزار می نماید و آنرا نوروز می نامد و مردمان را در آن جشن نعمت بسیار می دهد.
سرِ سالِ نو هرمزِ فروَدین/ برآسوده از رنج تن دل ز کین
بزرگان به شادی بیاراستند/ می و رود و رامشگران خواستند»