خرده زرنگ ها همه جا هستند

صد كادو: منافع مادی ناشی از خرده زرنگی ها واقعاً ارزش چندانی ندارد. نه دو تا تن ماهی اضافه چندان دستاورد خارق العاده ای است؛ نه بدون نوبت سوار اتوبوس شدن!

به گزارش صد كادو به نقل از ایسنا، روزنامه شهروند نوشت: اخیراً صف های اعجاب انگیز بنزین همه را غافلگیر كرد؛ طوری كه بحث در مورد آن همچنان ادامه دارد. این صف ها به دنبال شایعه تأیید نشده سهمیه بندی و افزایش قیمت بنزین تشكیل شد و با وجود اعلام كذب بودن آن ادامه یافت.

به این ترتیب انبوهی از خودرو ها با باك نیمه پر در مقابل پمپ های بنزین تجمع كردند و مزاحم آن دسته از شهروندانی شدند كه در همان زمان نیاز واقعی و ضروری به سوخت داشتند. این اتفاق از جنبه های گوناگون مورد بررسی قرار گرفته است؛ از بی اعتمادی مردم به سیاست های مسئولان گرفته تا حس فرصت طلبی كه در چنین حركت هایی موج می زند. با این همه بنظر می رسد دردناك ترین وجه داستان چیز دیگری باشد؛ آنجا كه سود حاصل از چنین رفتارهایی واقعاً چشم گیر نیست. كسی كه با باك نصفه ساعت ها وقتش را صرف ایستادن در پمپ بنزین می كند، نهایتاً دنبال یك مابه التفاوت ۳۰ تا ۴۰ هزار تومانی است؛ مبلغی كه با هیچ متر و معیاری ارزش این همه درد سر را ندارد. فراموش نكنیم جامعه مورد بحث از كسانی تشكیل می شود كه حداقل یك دستگاه خودرو دارند، یعنی از مختصر سرمایه مادی بهره می برند و زیر خط فقر نیستند؛ چشم چنین كسانی چرا باید دنبال این سود قلیل باشد؟

روشن است كه این داستان بیشتر از آن چه اقتصادی باشد، جنبه های فرهنگی دارد. اساساً خصلت «خرده زرنگی» به یك رسم رایج در كشور ما تبدیل گشته. غم انگیز است كه الان خود كلمه «زرنگی» در حوزه اجتماعی عمدتاً بعنوان مترادفی برای دزدی، كلاشی و بهره برداری نامشروع از موقعیت ها استفاده می شود اما كسانی كه به هر علت امكان زرنگی های كلان را ندارند، روح عصیانگرشان را با رفتارهای مشابه كوچك تر اقناع می كنند. شهروندی كه خبر اختلاس های چند صد و بلكه چند هزار میلیاردی را می شنود و هیچ گاه در موقعیتی نیست كه نزدیك چنین اعداد و ارقامی باشد، امكان دارد روی فرصت های پیش پاافتاده در زندگی روزمره اش تمركز كند. انباشت این عادت، امروز به فرهنگی مخرب در سرزمین ما تبدیل گشته است. خرده زرنگ ها را همه جا در شكل های مختلف می شود دید: از كسی كه بدون رعایت نوبت سوار اتوبوس می شود تا كسی كه خودش را روی صندلی تاكسی پهن می كند و در فضایی بیشتر از حقش جا می گیرد. این موارد حتی هنگام امدادرسانی در بلایای طبیعی اخیر هم گزارش شد و بسیار گفتند از مددجوهایی كه بیش از اندازه نیازشان كمك می گرفتند.

مسأله اینجاست كه منافع مادی ناشی از این خرده زرنگی ها واقعاً ارزش چندانی ندارد. نه دو تا تن ماهی اضافه چندان دستاورد خارق العاده ای است و نه چند سانتی متر جای وسیع تر در یك سفر درون شهری ۱۰ دقیقه ای یك خوشبختی وصف ناشدنی به شمار می آید؛ درست مثل آن نصفه باك بنزین ارزان قیمت كه قرار نیست كسی را به جایی برساند. بسیاری از ما این كارها را می كنیم؛ فقط به خاطر اینكه حس نكنیم از قافله بزن در روها عقب افتاده ایم، فقط به جهت اینكه حس گنگ «جا ماندن» نداشته باشیم. چه تعداد از این جمعیتی كه در شلوغی جاده از شانه خاكی راه فراری برای خودشان درست می كنند یا در ترافیك خیابان با چشم های برق زده پشت سر آمبولانس مریض دار راه می افتند، كار واجب دارند و مقرر است از وقت شان طلا بسازند؟ طعنه آمیز است اما بسیاری از ما این زمان را به قیمت فحش و نفرین دیگران ذخیره می نماییم كه لابد بعداً در صف آخرین لیترهای بنزین ارزان قیمت بسوزانیم!»

منبع: صد كادو